نگرش اقتصادی به روابط عمومی
نویسنده : ژاکی لتانگ، ماگداپشکا
در
ادبیات روابط عمومی که با مفهوم حرفهای بودن در ارتباط است، تمایل
قویای وجود دارد تا آن را به عنوان چیزی تلقی کند که به طور انفرادی به
کار برده میشود تا اینکه شغل تلقی شود.
این
پرسش که چه حدی از اکثریت موردنیاز است و چه راه آسانی برای بیرون راندن
مناظرات از پرسشهای مهمی که درباره نقش روابط عمومی در جامعه به نظر
میرسد، افق دید را وسیعتر میکند؛ شیوه «گرونیگ» و «هانت» _ که منحصرا
در اینجا به کار گرفتهاند _ شبیه است به آنچه که در حوزه روابط عمومی تا
حد پرسشهایی درباره رفتار انفرادی تنزل پیدا میکند. این گونه نیست که
چنین تقربی برای خودش طرفداری نداشته باشد، مساله در عدم وجود جایگزینهایی
است که شکاف اصلی را در ادبیات جامعهشناسی روابط عمومی ایجاد میکنند.
بدون شک این شکاف در موقع خود توسط دانشجویان روابط عمومی (که دارای زمینه
یا علاقهمند به جامعهشناسی، سیاست و مطالعات مردمی هستند و آنان در
پاسخگویی به چنین سئوالاتی بهتر عمل کنند، مجهز میکند) پرخواهد شد.
روابط
عمومی در ایالات متحده آمریکا یک بنیان علمی و نیز یک اجتماع حرفهای و
مجموعهای از اخلاقیات نظام یافته برای شتاب دادن به کار است و کارورزان
روابط عمومی با انجام امتحانات و یک شیوه گزارش تخلفات شامل بازنگری و
انتقاد کردن نیز زیرساختی برای افزایش منابع روابط عمومی و فرهنگ و مواد
درسی معین در سطح دانشگاه ارایه میدهند.